Silent 1. Sezon 11. Bölüm

“Gürültülü” diye başlayan dizi sessizlikle bitti. Sonradan işitme duyusunu yitirmenin düşüncesi bile kötü. Bunu gerçekten yaşayanlar kim bilir nasıl zorlanıyorlardır. Kendilerini soyutlamalarını normal buluyorum. Çünkü tamamen hayatın farklı şekillerde devam ettirmek zorunda kalıyorsun. En ufak bir değişiklikte bile ne yapacağımızı şaşırırken böyle büyük bir değişiklikte bu tavırları çok normal buldum ben. Yıllar sonra buluşan sevgililer birbirlerine yaklaşma çabaları, sırf sevdiği çocuk için işaret dilini öğrenmesi, dostunun hep yanında olması… Ve ona gülümsemeyi hatırlatmaları… Kendi bu mücadelede zorlandığı için bu hayatın içine sevdiği kızı almak istememesi bunu düşünmesi normaldi. Onun mutlu olmasını istiyordu. Zorlanmasını değil. Ama bu kızı daha çok üzüyordu. Sonunda birbirlerini anlamaları çok güzeldi. Arada birden kesilen müzikler, ortamın birden sessizleşmesi sanki kulaklarımız duymuyor hissi verdi. Bu sesi kesmeleriyle ilk karşılaştığımda sesi açmaya çalıştım. Bana dizi boyunca işitme duyusunu kaybetmemin ne demek olduğunu azda olsa aktardılar. Tamamen anlayamam ama birazda olsa hissettim sesi kesmeleri ve oyuncuların bize aktardıklarıyla Sessiz ve güzel bir diziydi. Bir çok duyguyu bana yaşattığı için teşekkür ederim.